DNM-Online Boeken en beschouwingen

Meteen in het diepe

Column

‘Life isn’t about waiting for the storm to pass.

It’s about learning to dance in the rain,’ -Vivian Greene

Het water was donker en voelde koud aan, anders dan de plek waar ik zojuist gezwommen had. De uitdaging was naar beneden zwemmen, de diepte in en de bodem proberen aan te raken. Ik was er bijna, dacht ik, het water werd kouder en kippenvel  sierde mijn huid. Ik ging het halen, de bodem en weer terug, en zwom dieper, de stilte en de kou in. Met mijn vingertoppen raakte ik de bodem aan, draaide mij om en zwom weer omhoog. Daar ontstond de verwarring, lichte paniek: zwom ik wel echt omhoog? Het bleef donker en het water was koud, geen lichtpuntje zichtbaar. Ik voelde benauwdheid, paniek, probeerde met mijn armen krachtig te zwemmen, mijn adem stokte ... Op dat moment werd ik wakker, badend in het zweet, benauwd en naar adem snakkend… Gelukkig, het was maar een droom, een nachtmerrie die ik wel vaker had. Ik liep in mijn pyjama naar mijn moeder en maakte haar zachtjes wakker. Ze schoof een stukje op en ik ging bij haar liggen veilig tussen haar armen.

Aan deze nachtmerrie deed de start van de Coronacrisis mij denken. Op 1 maart begon ik aan een nieuwe baan als lid College van Bestuur van KPOA, de Stichting voor Katholiek Primair Onderwijs Amersfoort e.o. De eerste 100 dagen, had ik me voorgenomen, zouden vooral in het teken staan van ontmoeten, verbinden, vragen stellen en cultuur proeven, de tribe leren kennen. De eerste anderhalve week stond in het teken van de medewerkers leren kennen van het bestuursbureau, twee van de zeventien scholen bezoeken, schoolleiders ontmoeten tijdens overleggen op het bestuursbureau. Maar al in de week van 8 maart werd corona merkbaar en voelbaar. Eerste signalen van gezinnen die getroffen werden door Corona kwamen bij ons binnen. Op 13 maart zetten we een coronacrisisteam op. Er was interbestuurlijk contact in Amersfoort en zo ontstond vanaf 13 maart een intensieve samenwerking met het coronacrisisteam van de KPOA en de besturen PO in  Amersfoort. De lijnen naar kinderopvangbranche, samenwerkingsverbanden en de gemeente waren snel gelegd en zijn tot op heden kort.

Het gevoel van die nachtmerrie die ik als kind had, kwam in die eerste weken dikwijls terug. De angst bekroop mij soms, de benauwdheid vloog om mijn keel en niet zozeer vanwege het feit dat ik in het diepe aan het zwemmen was, maar meer omdat mijn wereld, onze wereld, totaal op zijn kop stond en er geen grip was (en is) op dit virus, nog geen licht aan de horizon. De angst dat er mogelijk iets zou kunnen gebeuren met mijn familie maakten dat ik regelmatig slecht sliep. Door de sociale distantie en het gemis van het samenzijn met dierbaren voelde ik me dikwijls ook eenzaam. Eigenlijk werd ik heel erg geconfronteerd met mijzelf. Het moment trad aan dat ik thuis ging werken en de collega’s die ik net had leren kennen, alweer zou moeten missen. De dynamiek van het bestuursbureau verdween als een zucht en de dynamiek van thuiswerken en online meetingen deed  zijn intrede. Een grote verandering waaraan ik erg moest wennen. Maar een bijkomend voordeel van die situatie is dat ik veel online in verbinding ben met mijn collega-bestuurder, met de directeur van het bestuursbureau, de medewerkers van het bestuursbureau en alle schoolleiders. Microsoft Teams werd het middel om elkaar te ontmoeten, te overleggen, af te stemmen.

Na 15 maart sloten de scholen, werd in sneltreinvaart thuisonderwijs ingericht, het leren van elkaar kwam in een stroomversnelling, communicatie werd afgestemd en uitgelijnd, en ik kan zeggen dat ik heel erg trots ben op alle collega’s, ouders en leerlingen van KPOA: hoe we dit met zoveel flexibiliteit, vertrouwen, verbinding, eigenaarschap en vakmanschap tot op de dag van vandaag met elkaar klaren. Redelijk snel hadden we binnen het interbestuurlijk overleg ook de prioriteit gelegd op het leren van elkaar en vooral samenwerken. In dat kader richtten we twee bovenschoolse werkgroepen in, waaraan schoolleiders en beleidsmedewerkers van de samenwerkingspartners deelnemen: Leren op afstand en Ondersteuning aan kwetsbare kinderen. Uitgangspunten: ieder kind in Amersfoort krijgt toegang tot een goede basis voor thuisonderwijs en les op afstand. Alle kinderen hebben we in beeld, kwetsbare kinderen (kinderen in een onveilige thuissituatie) geven we toegang tot noodopvang. In beide werkgroepen werd ook duidelijk wat er nodig was om deze doelen te realiseren. De samenwerking met alle betrokken partijen werd geïntensiveerd.

De afgelopen weken, mijn eerste 58 dagen in deze nieuwe functie, verliepen heel anders dan ik mij had voorgesteld. Maar ik heb heel veel geleerd: de kracht van ‘samen’, niet teveel van boven opleggen, focus op ’t proces, vertrouwen hebben, luisteren, vragen stellen en ondersteunen waar nodig, sparren en afstemmen, ruimte krijgen en geven, elkaar ontmoeten in kwetsbaarheid, creativiteit en kansen. En juist in deze situatie wordt heel helder wat leiderschap is: je kwetsbaar opstellen, vertrouwen hebben, durven aangeven dat je het zelf dikwijls ook niet weet, maar dat we door meerdere perspectieven te beschouwen samen tot antwoorden en oplossingen komen.

Al die ervaringen met mijn nieuwe collega’s, de hartverwarmende gebaren naar elkaar, naar kinderen en ouders, voelen in deze onzekere en spannende tijd als de armen van mijn moeder die mij vroeger veiligheid boden. Het gevoel van angst heeft plaatsgemaakt voor vertrouwen, nieuwsgierigheid en positieve energie. Een heftige, bijzondere tijd. Maar ook een bijzondere leerschool.

Jasmijn Kester
Lid College van Bestuur Stichting Katholiek Primair Onderwijs Amersfoort e.o.; Raadslid Onderwijsraad
j.kester@kpoa.nl

---

Geef hieronder uw reactie op dit nieuwsitem

Leave this one empty:

Naam:

E-mailadres:

Don't fill in data here:

Reactie:

Don't put anythin in here: