DNM-Online Boeken en beschouwingen

Ook schoolleiders zijn nooit uitgeleerd. Bevorderen van leren en motivatie met didactisch coachen

Column

Without continual growth and progress, such words as improvement, achievement, and success have no meaning. - Benjamin Franklin

Je bent nooit uitgeleerd en zeker niet wanneer je in een omgeving werkt waar groeien, leren, leven en werken met elkaar voorop en centraal staan. Als schoolleider ben je onderdeel van deze leer-, werk- en leefomgeving en leef je de visie van de school voor. Alleen – dat is makkelijker gezegd dan gedaan, dat geef ik eerlijk toe. Het is vast heel herkenbaar dat onze agenda’s mede bepaald worden door allerlei dagelijkse dynamieken en dat wij ons eigen leren vaak onderaan op ons to-dolijstje noteren. En dat dan terwijl het zo  belangrijk is om ook je leren als schoolleider zichtbaar, merkbaar en wellicht ook voelbaar te maken.

Op het Vathorst College hebben we jaren geleden het didactisch coachen omarmd als methodiek om hoge verwachtingen te verwezenlijken in het lesgeven aan en coachen van onze leerlingen en collega’s. Een methodiek die haarfijn aansluit bij onze bedoeling en principes. Daar kan ik inmiddels  over meepraten vanuit de praktijk en niet meer vanaf het praatpapier J. Anderhalf jaar geleden ben ik gestart met de opleiding ‘leidinggevend beeldcoachen’ in een klein groepje schoolleiders bij Lia Voerman. Lia is een ervaren trainer, maar ook onderzoeker bij de Universiteit Utrecht,  gepromoveerd op het thema feedback geven en hoe je dat kunt leren aan professionals. Wij worden daar als schoolleiders helemaal in ondergedompeld en ik vind het heerlijk.

Hoe ziet dit er dan concreet uit? Ik maak bijvoorbeeld  beeldopnames van collega’s in de lessituatie op het leerhuis. Zij geven vervolgens  bij mij aan wat hun specifieke leervraag is op een bepaald gebied, zoals  vakdidactiek, klassenmanagement, coachen of ondersteunen van collega’s op het leerhuis. Het beeldfragment stuur ik naar de betreffende collega’s en vraag ze  twee microfragmenten uit te kiezen: een waar ze  tevreden en een waarover ze minder tevreden  zijn. Dit alles gekoppeld aan hun leervraag. Op mijn beurt  formuleer ik ook een leer-  en een kijkvraag zoals: wat zie je aan je houding? Wat voor een effect heeft jouw houding op de leerling? Wat zie je gebeuren?

Het gesprek dat we vervolgens voeren volgens de methodiek didactisch coachen, is allesbehalve star. Het is fascinerend om vanuit het beeld vragen te stellen, feedback te ontvangen en te geven (en weinig aanwijzingen!), en dat vanuit positiviteit, vriendelijkheid en gelijkwaardigheid.  Het blijft overigens niet bij dit gesprek,  want ook dit nagesprek nemen we op. En ik leer er vervolgens enorm van om mijzelf terug te zien en te horen in interactie met mijn collega. Het ontdekken van communicatiepatronen bij jezelf in taal, houding en modus die vaak gelinkt zijn aan de eigen gestelde leervraag, is dikwijls een openbaring. Zo realiseerde ik me dat ik nogal eens teveel tempo maak waardoor ik weleens een moment mis dat ik een prachtige vraag had kunnen stellen.

Ontwikkelgesprekken krijgen zo een andere lading en focus. Het denken, voelen en willen slaat op jezelf, maar ook op de ander en dat werkt vice versa. Je bent dus echt samen aan het leren, op maat, en dat is leuk! En stimulerend.  Als schoolleider maak je op deze manier immers  concreet deel uit van ‘samen leren in de praktijk’.

---

Geef hieronder uw reactie op dit nieuwsitem

Leave this one empty:

Naam:

E-mailadres:

Don't fill in data here:

Reactie:

Don't put anythin in here: