DNM-Online Boeken en beschouwingen

Terugveren

Column

Zomervakantie 2018, tijd om te mijmeren. Terugkijkend op het schooljaar 2017-2018 en op mijn privéleven kan ik concluderen dat het op beide vlakken een zeer bewogen jaar is geweest. Eind april 2017 overleed mijn moeder op 64-jarige leeftijd aan alvleesklierkanker. Twee-en-een-half jaar lang had ze gestreden tegen deze verschrikkelijke ziekte en wat heb ik haar moed, lef, optimisme en kwetsbaarheid bewonderd. Haar sterke gevoel voor rechtvaardigheid en maatschappelijke betrokkenheid liet ze gedurende haar strijd niet los. Integendeel. Tot op het laatste moment bekommerde ze zich over de ander en de ontwikkelingen in de maatschappij. Haar overlijden had een enorme impact op mij. Er werd geschud aan mijn wortels. Het werktempo voerde ik op om maar niet stil te hoeven staan en te voelen. Boosheid, onzekerheid, eenzaamheid, het gevoel te dwalen waren kenmerkend.

In de zomervakantie en herfstvakantie 2017 begon ik te landen, te rouwen, gevoel meer toe te laten en kwam ik erachter dat ik eigenlijk intens verdrietig en eenzaam was, ondanks lieve mensen om me heen die mij steun boden. Ik heb in die periode hulp gezocht, een coach omarmd, bovendien heeft de opleiding vanuit Ashoka waaraan ik al deelnam, mij enorm geholpen. De gesprekken met mijn coach, de vragen die zij stelde, het in perspectief plaatsen en bespreekbaar maken van mijn gedachten en gevoel. De gesprekken in de opleiding met mede-changeleaders, de oefeningen: meditatie, geleide meditatie en me verdiepen in Qi gong, de Chinese leer die je helpt je lichamelijke en geestelijke gezondheid te behouden en te verbeteren. Focus op de ademhaling, het hier en nu, zorgen voor mijzelf en pas op de plaats durven nemen en vooral ook te genieten van het leven. Dit laatste lukt mij steeds beter. Uiteindelijk zorgt dit proces dat ik groei als mens en als leider. Ik voel mij steeds meer in balans en ook sterker. Mij kwetsbaar opstellen gaat gemakkelijker en ik weet mijn werk en functie iets beter te scheiden van mij als persoon.
 

Juist in die tijd dat ik begon te landen, kwam het Vathorst in zwaar weer. Onze school kreeg 20 september 2017 bezoek van de Onderwijsinspectie. De reden hiervoor was duidelijk: een oude indicator, het verschil SE-CE, hadden wij al jaren niet op orde in de vwo-afdeling. Verbeteringen waren al wel ingezet vanaf 2015-2016, maar die hadden een te marginaal effect. Daarnaast daalden onze CE-resultaten, werd de overgang van de onderbouw naar de bovenbouw als groot ervaren, lag de lat qua vwo-niveau te laag in de onderbouw en hadden we nog geen structuur waarin we systematisch onze onderwijsresultaten schoolbreed monitorden. De Inspectie beoordeelde het onderwijsaanbod en de kwaliteitszorg als onvoldoende, en de herstelafspraken omtrent aanzienlijk verkleinen SE-CE-verschil waren hard. Kortom, genoeg te verbeteren. Met als extra druk op de ketel: het behoud of het verlies van onze examenlicentie vwo.
 

Het rapport van bevindingen van het Inspectie-onderzoek werd definitief in november 2017. Er werden herstelafspraken over de onderwijsresultaten, het onderwijsaanbod en de kwaliteitszorg gemaakt. Eind juni/begin juli 2018 moesten we over onze inspanningen verantwoording afleggen. Tijdens het Inspectie-onderzoek op 28 juni en 5 juli 2018 heeft de Onderwijsinspectie de kwaliteit van ons vwo-onderwijs opnieuw in kaart gebracht. Conclusie: aan de herstelafspraken is voldaan. De standaard kwaliteitszorg is voldoende. Op alle afdelingen is qua onderwijsresultaten ontwikkeling zichtbaar en positief voelbaar. De vlag ging letterlijk uit: meer leerlingen geslaagd dan ooit, onderwijsresultaten aanzienlijk verbeterd, en de kwaliteitszorg verbeterd. Een prestatie van formaat!
 

Bij dat alles stond echter ook ons werkplezier onder druk. De druk om het allemaal op orde te krijgen was echt heel voelbaar ondanks het gevoel dat we dit samen gingen aanpakken. De doorontwikkeling van ons eigentijdsonderwijs hebben we op een laag pitje moeten zetten en dat ervoeren en voelden ook de leerlingen en collega’s. Ik heb er nooit aan getwijfeld dat we het voor elkaar zouden krijgen, maar ik heb er wel regelmatig wakker van gelegen. Waar ik heel trots op ben, is dat we dit met het team van collega’s en medewerkers, leerlingen en ouders samen zijn aangegaan en hebben verbeterd. Het was zeker niet gemakkelijk, omdat we niet te veel concessies wilden doen aan onze visie, bedoeling en principes. Keihard aan knoppen draaien hebben we niet gedaan. We hebben onderzoek gedaan naar het aanbod van ons vwo-onderwijs, naar onze beelden over zelfverantwoordelijk leren, het bieden van kansen, naar de onderwijsresultaten, naar onze manieren van werken en van de uitkomsten hebben we heel veel geleerd (wat goed ging en wat beter kon), en stapsgewijs verbeterd. Ik als rector, wij als managementteam, de docenten, de teams, de secties, de collega’s in de ondersteunende rollen en de leerlingen. Hoe we dit hebben aangepakt, daar wil ik in een volgende column graag op terugkomen en ook hoe we dit alles in balans willen brengen met de doorontwikkeling van ons eigentijdsonderwijs dit nieuwe schooljaar.

---

Geef hieronder uw reactie op dit nieuwsitem

Leave this one empty:

Naam:

E-mailadres:

Don't fill in data here:

Reactie:

Don't put anythin in here: