DNM-Online Boeken en beschouwingen

Zullen we de trein eens gaan splitsen?

Beschouwing

Nog twee maanden en dan is het alweer een jaar geleden dat we voor het eerst geconfronteerd werden met de effecten van het coronavirus op ons dagelijks leven. Ik merk dat er inmiddels een zekere mate van gewenning optreedt, maar dat de effecten op ons doen en laten en op het onderwijs onverminderd groot zijn. Hoewel er met de komst van vaccins licht aan het einde van tunnel gloort, worden we ook geconfronteerd met een verlengde tweede lockdown, stijgende besmettingscijfers en verontrustende varianten van het coronavirus, waaronder de Britse. Het besef dringt door dat, ook als iedereen gevaccineerd is, het coronavirus onder ons blijft en daarmee het risico op ontwrichting van de samenleving op de loer zal blijven liggen.

Het is geweldig én meer dan terecht dat het onderwijs als cruciaal wordt beschouwd. Met de allerbeste intenties worden op alle denkbare niveaus maatregelen bedacht om het onderwijs doorgang te laten vinden. Ondanks al deze inspanningen zijn er achterstanden ontstaan, worstelen leerlingen met hun motivatie en neemt het gevoel van welbevinden onder leerlingen af en luiden maatschappelijke organisaties als gevolg daarvan de noodklok over dit verborgen leed onder leerlingen. Ondanks alle goede bedoelingen draait de kansenongelijkheidsmachine op volle toeren en is er op geen enkele wijze meer sprake van een gelijk speelveld voor leerlingen. Naast de lockdownperiodes met online en hybride vormen van onderwijs zijn er veel leerlingen vanwege milde klachten of quarantaine dagen of weken niet op school geweest, zijn door zieke docenten meer lessen uitgevallen dan gemiddeld en zijn soms leerlingen van klassen, afdelingen en scholen tijdelijk niet naar school geweest.

We lijken met elkaar in een voortrazende trein te zitten. De conducteurs doen weliswaar hun stinkende best om de passagiers steeds zo te hergroeperen dat hun reis zo prettig mogelijk blijft, maar de trein blijft doordenderen met dezelfde snelheid als voor de coronacrisis, alsof er niets veranderd is. We stevenen af op onze directe bestemming, het einde van het schooljaar, het jaarlijkse moment waarop de trein even tot stilstand komt en er leerlingen uit het basisonderwijs instappen en onze geslaagden overstappen in nieuwe treinen voor een nieuwe reis met nieuwe belevenissen.

Is die ene trein en die ene snelheid waarmee de trein zich verplaatst niet de kern van het probleem in deze tijd? Als we het lef zouden hebben de trein even te laten stoppen, kan het voor leerlingen ook een deel van de oplossing worden. We hebben in deze ongekende tijd meer dan ooit behoefte aan out-of-the-box-variaties, aan bijvoorbeeld het opsplitsen van die ene trein in treinen die gaan verschillen in route en snelheid, maar uiteindelijk allemaal vanzelfsprekend dezelfde bestemming bereiken. Er zijn leerlingen die weinig last hebben van de ouderwetse snelheid en zij gaan ondanks corona eind van het schooljaar de bestemming hoe dan ook bereiken en verplaatsen zich binnen de trein of stappen over. Maar er zijn ook veel leerlingen die last hebben van 15 maanden corona en gebaat zijn bij een trein die met een andere snelheid of langs een andere route de bestemming gaat bereiken, misschien in december, misschien eind volgend schooljaar, misschien… Laten we met leerlingen het gesprek aan gaan welke trein het beste bij hen past, laten we ze de tijd gunnen die ze nodig hebben, dat doet recht aan het bieden van kansen en komt het welbevinden ten goede. En laten we wel wezen, wat maakt een half jaar of jaar extra uit op de gemiddelde levensverwachting van onze jongeren?

De problematiek die voortvloeit uit de coronacrisis kan alleen opgelost worden als we die vanuit meerdere perspectieven willen bezien. Elk perspectief roept ongetwijfeld onbekende haken en ogen en beren op de weg op die we daar nog nooit gezien hebben, maar we kunnen het ons gewoonweg op geen enkele manier veroorloven om dit niet te doen. Alles dient te draaien om het belang van de leerling, zeker in deze tijd van crisis, en niet om het systeem.

Peter de Visser
Directeur-bestuurder Stad&Esch, Meppel
pdevisser@stadenesch.nl

---

Geef hieronder uw reactie op dit nieuwsitem

Leave this one empty:

Naam:

E-mailadres:

Don't fill in data here:

Reactie:

Don't put anythin in here: